تاریخچه جذاب عینک و نگاهی به آن
تاریخچه جذاب عینک شاهد افت و خیزهای فراوانی در روند طراحی عینک و ساخت عینک به منظور بهبود بینایی بوده است. امروزه دیدن فردی که به خرید عینک و استفاده از آن اقدام می کند، به همان اندازه عادی است که در فصل زمستان شخصی را با شال و کلاه می‌بینیم. عینک ابزاری است برای بهبود بینایی افراد بدون توجه به نوع یا فرم چشمی که دارند. اما قضیه همیشه به اینگونه نبوده است.
ساخت عینک به عنوان یک درمان رایج برای بهبود بینایی های ضعیف قرن‌ها به طول انجامید، تلاش بسیاری از مبتکران و دانشمندان مسیری را برای بینایی کاملی که امروزه می‌توانید از آن لذت ببرید، هموار کرده است. آیا تا به حال در مورد فناوری اصلی پشت عینک و نحوه طراحی عینک فکر کرده اید؟ در اینجا نگاهی اجمالی به تاریخچه جذاب عینک داریم که اکنون به میلیون ها نفر امکان می دهد به راحتی بخوانند، رانندگی کنند، عمل جراحی انجام دهند و به طور دقیق با اسلحه شلیک کنند.
عینک های اولیه
اولین مخترع عینک ناشناخته است. با این حال، رومی‌ها برای اولین بار توانایی استفاده از شیشه را برای بهبود بینایی خود در دیدن متن‌های کوچک و ایجاد ذره بین‌های کوچک به شکل کره‌ای کشف کردند.
اولین عینک شناخته شده در تاریخ در قرن سیزدهم در ایتالیا ظاهر شد. عدسی‌های شیشه‌ای بدوی در قاب‌های چوبی یا چرمی (یا گاهی اوقات، قاب‌هایی که از شاخ حیوانات ساخته می‌شدند) قرار گرفته و سپس جلوی صورت یا روی بینی می‌گذاشتند. این عینک‌ها که بیشتر توسط راهبان استفاده می‌شد، رفته رفته محبوبیت بیشتری پیدا کرد و تکنولوژی ساخت آن در طول رنسانس بهبود یافت.
آثار هنری بهترین گواه وجود این عینک‌ها هستند، زیرا نقاشی‌های رنسانس اولیه گاهی دانشمندان را در حال استفاده از قاب‌های دستی یا عینک‌هایی به سبک سوف نشان می‌دهند.
پیشرفت در تولید عدسی عینک
دمنده‌های شیشه‌ای بر اساس آزمایش بینایی ابتدایی، عدسی هایی با ضخامت‌های متفاوت می‌ساختند. با محبوبیت بیشتر این عینک‌ها، عدسی های ایتالیایی‌ها در سراسر اروپا گسترش یافت اما بیشتر در دسترس افراد ثروتمند بود. از آنجایی که تحصیلات در دوره رنسانس یک ویژگی ارزشمند بود، خرید عینک و استفاده از آن نمادی از هوش و رفاه بود.
می توان در نظر گرفت این فناوری برای چندین قرن راکد ماند، زیرا تصویر تاریخی واضح بعدی از عینک‌ها در طول دهه 1700 به دست می آید، که نشانگر توسعه در طراحی عینک ها است که طرز استفاده از آنها تغییر یافته و دارای دسته هستند. شاید معروف ترین این عینک‌های مدرن عبارتند از “Martin’s Margins”، عینکی که توسط مخترع، بنجامین مارتین ساخته شده است. این عینک‌ها امروزه به‌عنوان اقلام کلکسیونی فروخته می‌شوند، اما این عینک‌ها برای توسعه دقیق‌تر لنز و عدسی‌های نازک‌تر با پشتیبانی از فریم‌های بادوام پیشگام بودند.
تحولات قابل توجه در ادامه تاریخچه جذاب عینک
پس از نوآوری که به عنوان “قرار گیری روی گوش” از یاد آن یاد می‌شود، پیشرفت های جدید در مورد ساخت عینک شروع به سرعت بخشیدن کرد. بنجامین فرانکلین با اختراع عدسی دو کانونی به تطبیق‌پذیری عینک‌ها افزود، این تکنولوژی به افراد نزدیک و یا دور بین اجازه می‌دهد به جای دو عینک از یک عینک استفاده کنند. او در ابتدا این کار را با بریدن لنزها و قرار دادن آنها در یک فریم انجام داد.
سبک دیگری که در این دوران برجسته بود «عینک قیچی» بود. آنها مدلی بودند که می توانستند در جیب قرار داده شوند و در صورت نیاز برای دیدن چیزهای مهم بیرون آورده شوند. برخی از افراد از پوشیدن عینک به صورت تمام وقت استقبال نمیکردند، بنابراین باعث ساخت عینک های جیبی شدند که می‌توان آن را روی یک لولا تا کرد.
با آغاز قرن نوزدهم، عینک همچنان دست ساز بود و در دسترس همگان قرار نداشت. اما با نزدیک شدن انقلاب صنعتی و تولید انبوه فریم‌ها و لنزها، خرید عینک برای مردان و زنان شاغل ساده‌تر شد.
اوایل 1800 همچنین شاهد معرفی لنزهای استوانه ای عجیب برای آستیگماتیسم نیز بودیم.
نوآوری های مدرن
با مقرون به صرفه‌تر شدن فناوری ساخت لنز و عینک در طول دهه 1800، در دهه 1900 روندی به سمت شیک‌تر ساختن عینک‌ها مشاهده شد. فریم هایی با اشکال، مواد و رنگ‌های مختلف برای کسانی که می خواستند عینک با شکل صورت، رنگ پوست یا لباسشان مطابقت داشته باشد، در دسترس قرار گرفت.
به عنوان مثال، تئودور روزولت از عینک سنجاقی استفاده می کرد که بدون دسته بود، اما در عوض با گیره بینی در جای خود باقی می ماند. این شیشه ها در اوایل قرن 20 بسیار محبوب بودند، اما خیلی زود مد افتادند زیرا شبیه به نسل‌های قدیمی بودند.
مهمتر از همه، سبک ها به دلیل در دسترس بودن و توسعه پلاستیک‌های قوی تغییر کردند. دیگر نیازی نبود که تمام عینک‌ها با چوب، فلز یا شاخ حیوانات ساخته شوند. پلاستیک‌ها را می توانستند به اشکال و اندازه های مختلف قالب‌گیری کنند.
ظهور عینک آفتابی
قرن بیستم نیز شاهد ظهور عینک آفتابی بود. در حالی که عینک آفتابی برای اولین بار در قرن دوازدهم در چین ابداع شد، اما برای بینایی یا محافظت در برابر نور خورشید نبود. در چین از آنها برای پنهان کردن چشم قاضی‌ها در دادگاه استفاده می شد تا کسی نتواند تصمیم آنها را تعیین کند.
سایر تولیدکنندگان طراحی عینک با لنزهای رنگی مختلف را آزمایش کردند، اما این لنزها برای محافظت از چشم نبودند. فقط در دهه 1900 از عینک های آفتابی رنگی برای حساسیت به نور ناشی از شرایط پزشکی استفاده می‌شد. این نوع عینک‌ها فراتر از کاربردهای پزشکی گسترش یافت و از سال 1929، خرید عینک آفتابی برای محافظت در برابر نور خورشید و کاهش تابش خیره کننده به طور انبوه تولید شد.
سرانجام در دهه 1980 لنزهای پلاستیکی معرفی شدند. آنها کمتر شکستنی بودند و می‌توانستند سبک‌تر و نازک‌تر از شیشه‌های قبلی ساخته شوند. فناوری مدرن به بهبود طراحی عینک ها با پوشش های محافظ که تابش خیره کننده و نور UV را کاهش می دهند منجر شد، و همچنان توسعه این فناوری‌ها ادامه دارند. عینکی که در چشم شما است نتیجه قرن‌ها فناوری نوآورانه در تاریخچه جذاب عینک است.
محصولات برند ایتالیایی انسدون و آیگارد از جمله عینک هایی هستند که از رم شروع و پا به عرصه جهانی گذاشته است. سیتی مارکت به عنوان اولین فروشگاه بدون واسطه تمام محصولات این برند ایتالیایی در ایران را عرضه و به صورت مستقیم به دست مصرف کننده رسانده است.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
یکی از بهترین تولید کنندگان عینک آفتابی انسدون و آیگارد ایتالیا است. فروشگاه سیتی مارکت با اخذ نمایندگی تمام محصولات این شرکت که عبارت اند از: عینک آفتابی مردانه، عینک آفتابی زنانه،عینک طبی زنانه و عینک طبی مردانه اقدام به فروش به صورت تکی و عینک عمده کرده است.
- علی یاری
- فروردین 22, 1401
- 630 بازدید
